بررسی گرایش های رئالیستی در دیوان احمد صافی النجفی

چکیده رئالیسم به عنوان یکی از مکاتب ادبی در سال «1830م» در فرانسه ظهور کرد. هدف رئالیسم آن بود که ادبیات را در خدمت انسان قرار دهد و آن را زمانی ارزشمند می شمارد که به انسان و مشکلات او توجه کرده، نیاز های او را در جامعه به زیبایی بیان کند. نویسندگان رئالیستی به حوادث تصادفی و خیالی به عنوان مسائل دور از ذهن و غیر ممکن توجه نمی کنند، آن ها می کوشند با استفاده از تأثیر محیط و جامعه، معایب سیاسی و اجتماعی که در لابه لا ی حوادث وجود دارند نشان دهند. «احمد الصافی النجفی» از شاعران معاصر و متعهد عراق می باشد که در بیان معضلات اجتماعی و سیاسی خود رویکرد رئالیستی داشته، رویکردی که در نیمه دوم قرن بیستم به منظور بازتاب پیامد های ناگوار تحولات سیاسی و اجتماعی، در ادبیات عرب پدید آمد.وی واقعیات موجود در جامعه را مورد تحلیل قرار داد و آن را بی هیچ کم، کاستی، و غلوی به تصویر کشید، تا به عنوان ادیب متعهد به جامعه، گامی در جهت روشنگری مردم و اصلاح جامعه اش برداشته باشد. این پایان نامه با روش تحلیل محتوا در ضمن نشان دادن مظاهر رئالیستی اشعار صافی، وی را به عنوان شاعر رئالیست معرفی می کند.